Czym różnią się konsultacje rodzicielskie prowadzone w duchu rodzicielstwa bliskości od innych konsultacji rodzicielskich?

Konsultacje rodzicielskie oparte na koncepcji rodzicielstwa bliskości to przyjrzenie się swojej relacji z dzieckiem i świadome jej budowanie. W przeciwieństwie do wielu innych typów konsultacji rodzicielskich nie koncentrujemy się na korygowaniu niepożądanych czy niepokojących zachowań dziecka. Staramy się raczej znaleźć ich głębsze, emocjonalne przyczyny.

Trudności w porozumieniu się z dzieckiem można rozwiązać na konsultacjach rodzicielskich

Filozofia rodzicielstwa bliskości zakłada, że “niegrzeczne” zachowania są wynikiem emocji, które przeżywa dziecko, a emocje te pojawiają się w wyniku niezaspokojonych potrzeb. Będąc na określonym etapie rozwojowym i nie mając doświadczenia, jak przeżywać emocje, zamiast je tłumić, dziecko po prostu nie potrafi wyrazić tego, co czuje w sposób akceptowalny przez otoczenie. Dlatego potrzebne jest nazywanie jego stanów emocjonalnych, umiejscowienie emocji w ciele i wspólne poszukiwanie przyczyn, dlaczego dziecko tak, a nie inaczej się czuje i reaguje. Zrozumienie, że przez trudne zachowania dziecko wyraża swoje potrzeby i reguluje emocje, pozwala nam widzieć je z szacunkiem i wspierać je w tym niełatwym zadaniu. Źródłem może być złość i żal do rodzica, które są wynikiem nieporozumienia, nie bycia uwzględnionym - warto poszukać, czego tak naprawdę brakuje dziecku. Może być to także na przykład potrzeba bycia zauważonym albo zaznaczenia swojej odrębności. Konsultacje rodzicielskie są dobrą okazją, aby ustalić źródło lub źródła naszych trudności w komunikacji z dzieckiem.

Podczas konsultacji rodzicielskich prowadzonych w duchu rodzicielstwa bliskości nie promujemy systemu kar i nagród. Sprawiają one, że dziecko być może zmodyfikuje czasowo swoje zachowanie, ale nie rozwiążą głębszego problemu. Ważne, by dziecko czuło się na tyle bezpiecznie, by wraz z nami nauczyło się wyrażać swoje emocje i potrzeby. Traktujemy je jako członka relacji o równej nam godności. Nie oznacza to, że to ono dyktuje warunki lub podejmuje decyzje, które należą do rodziców. Po prostu, jego emocje, wątpliwości i potrzeby są tak samo ważne, jak emocje i opinie dorosłych i powinny być brane pod uwagę w procesie podejmowania decyzji.